gezellig bijkletsen met Duco
op zoek naar de sporen van Bonnet, hier zijn we bij zijn huisje, waar hij het laatst heeft gewoond, vlakbij de puri
de rechtse van de twee vriendelijke dames woont er nu
dit is de oude meneer Djedog, kok/bediende van Bonnet, nu 100 jaar oud
en dit is meneer Cemol, de tuinman van Bonnet
en hier zitten we op de plek waar Bonnet het langst heeft gewoond in Campuan, alleen het is er totaal veranderd
tegen de avond worden we uitgenodigd door meneer Agung van het restaurant Puspita, zijn zoon is vandaag getrouwd
de bruid met op de achtergrond de bruideom in gesprek met vrienden
meneer Agung schildert zelf en komt uit een schildersfamilie, zijn vader was een beroemdheid in Padangtegal, vandaar dat er overal schilderijen op het terrein te zien zijn
hier zijn we startklaar om naar de inzegening van Taman Bebek in Sayan te gaan, op uitnodiging van Madé Wijaya, dat is heel spannend, want we hebben de meneer nog nooit gezien
Fifi in de lobby in afwachting wat er allemaal gaat gebeuren
Madé Wijaya en Hans
Fifi en Wayan Kroepoek, althans zo stelde hij zich voor
Fifi in gesprek met Putu, een belangrijk medewerker van Madé
Fifi met Melli, die ons rondleidde over het terrein
de priester in volle actie
hier gaan we op zoek naar de tempel waar de priester van Yeh Pulu het over had
ik heb er een filmpje van gemaakt en op youtube gezet, aan te klikken via de kolom rechts
als de priester van deze tempel op zijn brommertje ook is gearriveerd heeft Meneer Muning gelijk een geanimeerd gesprekje met de man
hetgeen ook weer informatie opleverde, waarmee we weer verder kunnen gaan, Muning schrijft het op
Hier zijn we net gearriveerd in de Puri Anyar in Kerambitan, Fifi heeft net de foto's van vorig jaar gegeven, die druk worden bestudeerd door Meneer Rukun, Dewi, de vrouw van Tujoes en Tujoes zelf
omaatje komt langs en wordt door Fifi spontaan begroet
dit is Pak Oka, de tweelingbroer van Pak Rai, samen zijn ze het hoofd van de familie
Meneer Oka geeft me huiswerk mee, want hij vraagt mij of ik in Nederland wil nagaan of dit bordje, dat is ingemetseld, als vele andere, in de wanden van de schrijnen in de koninklijke tempel, inderdaad Delfts Blauw is en uit de Napoleontische periode stamt, zoals iemand hem ooit eens heeft verteld
Tujoes stelt voor een ritje te maken naar de zee
het is vandaag volle maan, dus er zijn rituelen aan de zee
mensen gaan zich ritueel baden
ook Tujoes doet daaraan mee (de z.g. "cleansing")
we wachten met gaan tot de zon praktisch onder is
twee extra snoepjes in de kraam van de "warung"mevrouw
de koningin voor ons eigen paleisje in het paleis
deze spin was het eerste wat ik zag toen ik opstond
en we gaan weer een ritje maken in de jeep. Hans achterin
en gaan naar het landje van Tujoes
waarna Hans in het internetcafé in Tabanan Tujoes een beetje wegwijs maakt in computerland
"thuisgekomen" krijgen we uitleg van Mister Rai betreffende de ingewikkelde "history" van Bali
en toont een boek waar het een en ander in te vinden is, helaas is het in het Indonesisch
's Avonds is er de "tektakan" dans voor genodigden (die daar flink voor betaald hebben), maar wij mogen meekijken
een feeëriek sfeertje
het gamelan orkest in afwachting
en de welkomstdanseressen
fakkels worden aangestoken, het sfeertje wordt alleen maar mysterieuzer
zie ook ons youtubefilmpje, aan te klikken in de links kolom rechts
de voorstelling begint met de komst van de koning
Rangda en de Barong in heftig dispuut
Rangda heeft het vreselijke masker afgedaan, maar dan begint de strijd pas echt, strijders vallen haar (gespeeld door een man) met krissen aan
waarna de strijders, ten einde raad, d ehand aan zichzelf slaan
vlak voor het vertrek komt Rukun nog even langs met zijn klasje, om hem een plezier te doen geven we een mini Engelse lesje
en meneer Rai komt nog even langs met een papier waarop hij nog eens netjes alle gegevens van teksten, die voor mij belangrijk kunnen zijn, in keurig schrift op een rijtje heeft gezet
Cerick komt ons ophalen en geeft Tujoes op de valreep bluetooth-les, waarna we gaanHier komen met ons tweede verslag alweer. De week is werkelijk omgevlogen. En we zitten er nu weer middenin. In het Baligevoel dan wel te verstaan. En we zijn ook weer helemaal ons ding aan het doen. Daarbij goed geholpen door Meneer Muning van het museum en onze broeder, chauffeur en adviseur in alle omstandigheden, Cerick.
Je kunt ons werkelijk wel de `jonge onderzoekers´ noemen en soms leek het wel of we met het programma ´spoorloos´ bezig waren. Zeker als Hans ook nog alles zit te filmen. De tochtjes, het zoeken, de gesprekken om iets uit te vinden. En zo zitten we te spitten in de historie van Bali. Niet helemaal gewoon voor de gemiddelde toerist.
Maar ja, je komt hier van het een op het ander.
Eerst zijn we nog Maandag bij Duco, de schrijver geweest. Weer even lekker bijpraten op de veranda van wat hij zijn kappelletje noemt.
Dinsdag onze eerste grote zoektocht. In de voetstappen van Rudolf Bonnet die de Balische schilderkunst hier in Ubud op de wereldkaart heeft gezet. Stichter ook van het museum. Muning heeft hem in zijn jonge jaren goed gekend. Dus de ideale man om ons te leiden naar de plekje waar hij heeft gewoond en naar de 100 jarig meneer Djedog, kok, bediende van Bonnet ooit. Er werden daar oude schilderijen van Bonnet te voorschijn getoverd. En de tuinman, ook nog in leven, nu 85 jaar oud, Cemol geheten, die hebben we na wat zoeken ook kunnen vinden. Dus dat wordt nog een leuk verhaaltje straks.
Inb de namiddag nog even naar een receptie van een bruiloft van de zoon van het echtpaar, die een restaurantje runen in een achteraf straatje hier, en waar we vaak zijn geweest. De bruid zag er als gewoonlijk weer mooi opgedoft uit.
Woensdag een belangrijke dag. Waar we lang naar uitgekeken hebben. We werden uitgenodigd door meneer Madé Wijaya (eigenlijk Michael White geheten, een Australische met architectonische achtergrond, tevens schrijver van boeken over Bali en een gevierd fotograaf, dus een echte Balikenner) met wie we inde loop van het haar e mail contact hebben gekregen. Vorig jaar hebben we hem getracht te ontmoeten, maar toen was hij er niet, wel toen zijn prachtige tuin kunnen bezichtingen in Sanur). Zijn site en weblog zijn altijd een genot voor het oog. Hij noemt zich de ´Stranger in paradise´. En runt hier vlakbij Ubud, waar meer resorts en dergelijke zijn, vanwege het mooie uitzicht op het rivierdal, met jungle en rijstvelden, ook een hotelcomplexje. Helemaal door hem ontworpen in zijn eigen Balische stijl. Hij is een van de weinige die de Balische elementen fraai en correct in de bouw en inrichting kan verwerken. De natuur speelt daarin een grote rol. Door het e mailcontact werd Hans uitgenodigd wat van zijn foto´s en verhalen op zijn weblog te zetten. Dus Hans was al een beetje tot medewerker gepromoveerd.
Maar we hadden hem dus nog nooit gezien en dat was toch wel even spannend.
Bovendien was het een ceremonie vanwege de verbouwde lobby en daarvoor waren heel wat belangrijke mensen hier uitgenodigd. En wij dus.
De ontmoeting was hartelijk met de grote rijzige meneer. Die ons ook aan iedereen voorstelde. Geweldig hè? Goed joh. Door Meli, een van zijn medewerksters, werden we rondgeleid in de tuin met de opdracht vooral foto´s te nemen.
En bij het afscheid werd er op aan gedrongen, vooral door te gaan met het sturen van informatie en foto´s. Want we hebben hem ook verteld wat we al aan onderzoekswerk hebben gedaan. Hij noemt ons de ´archeologists´.
En hij nodigt ons uit om eens bij hem te komen lunchen in Sanur. We hebben er dus een belangrijk vriendje bij.
Donderdag naar het tempeltje midden ergens in de rimboe, waar de priester die we vorige week hebben ontmoet, het over had. Voor alle vier, dus ook voor onze Balische vrienden Muning en Cerick, was het de eerste keer. Veel vragen, maar we zijn er gekomen.
En daar weer een priester die ook weer het een en ander uitlegde. Over oude koningen en helden. Dat is heel verhaal. Weinig van opgeschreven, dus er zijn vele versies en zoek het dan maar eens uit. Dus er bleven vragen over en omdat er een relatie scheen te bestaan, althans de naam werd genoemd, met Kerambitan, hadden we gelijk weer wat te vragen aan de koning daar, mister Rai. Want en dat was al het plan, vanaf Vrijdag tot en met deze morgen, zondag zijn we daar geweest. Een vast tripje elk jaar.
Ook onze grote vriend, prins en kunstschilder Tujoes weer te zien.
Toevallig was er daar zaterdagavond een grote party, ontvangst voor een groep toeristen. We hebben dat van afstand bekeken, vanuit onze zetels op de veranda.
Onderdeel van het gebeuren was een speciale dansvoorstelling ´tektekan´ (waarbij mannen in trance gaan) genaamd, specifiek voor de streek. We hadden die nog nooit gezien, dus dat was een buitenkansje.
Hans heeft het mooi kunnen filmen dus dat komt straks op you tube..
Het hele paleis feeëriek verlicht. Een sprookje. En wij pasten daar best wel in.
Met Tujoes ritjes gemaakt in zijn jeep. Met veel knallen en geknetter met hem door de smalle straatjes. In de streek weinig tot geen toeristen, dus we vielen best wel op. Zeker met Tujoes, de grote tovenaar in zijn exotische outfit en de jeep. Overal zwaaiende en lachende mensen langs de straat.
Het was Vrijdag volle maan dus een goede aanleiding om bij zonsondergang aan de zee en het zwarte vulkanische strand te zitten. Vissertjes gingen ver de woeste zee in. Mensen die zich ritueel wassen en jongetjes speels spartelend in de grote golven. Er was ook een ritueel aan de gang.
We hebben er aan het strandtentje, waarvan we de mevrouw inmiddels ook al goed kennen, lekker een tijdje verpoosd.
Hans heeft Tujoes ook een beetje computerles kunnen geven.
En mister Rai, hebben we flink aan het werk gezet met onze vragen over het Balische verleden. Hij is gelijk in de rondte gaan telefoneren. En deze morgen heeft hij een aantal zaken op papier gezet. Hij kan het wel waarderen, dat we daarvoor belangstelling hebben. En dan kan hij weer wat vertellen.
Overigens heeft het tot op heden nog heel weinig geregend. En dat in de regenperiode. We hebben wel begrepen dat voor onze komst het een tijdje flink heeft geregend en gestormd. Dus misschien is het water boven ons gewoon op.
Afgelopen nacht werden we wel flink wakker gehouden door de brulkikkers. Mijn god, wat kunnen die een kabaal maken. Die zijn dan eitjes aan het leggen, volgens Tujoes.
Dit verhaaltje zijn we aan het schrijven op het kleine mini laptopje, zittend op onze veranda in Ubud. Straks de verzending in het internetcafe. Het was een heel klusje om fotootjes te selecteren uit de 1000 die we al hebben gemaakt. Jullie zien, we zijn goed bezig. Mensen, die hebben gereageerd bedankt voor de reactie.
We hopen en wensen dat het met jullie ook allemaal goed gaat.
Groetjes uit Bali.
Hans en Fifi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten