vandaag gaan we naar Petulu, vijf kilometer ten noorden van Ubud
de habitat van de witte reigers (kokokan)
heek bijzonder: elke morgen vliegen ze uit om over heel Bali voedsel te gaan zoeken in de rijstvelden, om netjes 's avond weer terug te keren
het is hun enige woonplaats op Bali, we zijn er al eens eerder geweest ... het valt ons op dat er nu veel "thuis" zijn ... de oranje haartjes rechtop wijst op de broedtijd ... het is net alsof ze dansen, feest hebben, met af en toe een vechtpartijtje ... heb er maar weer een filmpje van gemaakt (er stond er al één op youtube) zie voor de nieuwe youtube 2010#26 De beroemde (nu dansende) reigers van Petulu
het dorpje overigens is ook schilderachtig en we gaan proberen er te tekenen
deze dag ene kort tripje omdat we in de middag Catharina en Argentine van het vliegveld gaan halen
we blijven dus in de buurt ... en trachten de grotten bij Negari te ontdekken ... Pak Muning woont in Negara Batuan, dat is er dus vlakbij
veel ontdekken we er niet ... oude beelden zouden zijn verplaatst naar een andere tempel
de volgende dag brengen we een bezoekje aan meneer Bayu Wirayudha van het FNPF (Friends of National Park Foundation) ... ik heb zijn naam gekregen van Godi Dijkman, van de Nusa Penida site ... hij heeft zich nogal ingezet voor het opnieuw uitzetten van een bijna uitgestorven vogel op Bali ... we hadden er een leuk gesprekje ... van hem ook wat tips gekregen omtrent tempels in Jatiluwih waar we volgende week naartoe willen gaan
in de Bisma Straat
in de ochtend de ceremonie voor de opgeknapte kamers in Dewi Ayu
Raka, de vrouw van Cerick, met dochter Bintang en zoon Surya
kleinzoon Surya met zijn opa, jong geleerd oud gedaan ...
met Pak Muning naar Madé Wijaya in Sanur
dezelfde dag met de hele Gandalangu club (Pak Muning, de schrijver Mendrawan, Mangku Ardana, de bendesa (burgemeester) van Tengkulak naar Ibah in Campuan voor een meeting met Cok Raka Kerthyasa
ronde tafelconferentie ...
feëriek Ibah
in het shirt dat ik van Madé Wijaya kreeg (hij kondigt zichzelf graag aan als de "stranger in paradise")
van hem vernamen we iets over een muur in Bedulu, schuin tegenover de beroemde tempel Pura Samuan Tiga, die aan de beroemde Lempad wordt toegeschreven
we zijn dan echt wel in de rol van de jonge onderzoekers ("the young archaeologists" zoals Madé Wijaya ons pleegt te noemen)
we ontmoeten er Gusti Putu Mangku, die van de familie van Lempad blijkt te zijn
en hij brengt ons naar nog een andere muur ... heel spannend ... en dan voelen we ons helemaal in de rol van onderzoekers (ook hier is een filmpje van, zie in rechterkolom bij links youtube#23 De vondst van nog een artistiek muur in Bedulu) ... over de maker(s) niets dan onduidelijkheid, dus daar zeggen we niets over ... ook dat is Bali
op de terugweg (we komen er toch langs) even een bezoekje bij Wayan Winten ... hij is de maker/ontwerper van de gigantische beeldengroepen, die je vooral in en om Gianyar op rotondes kan vinden
echter de grote kunstenaar is niet aanwezig ... we doen het met één van zijn assistenten
Cerick wil dan wel even bij een tijger poseren
's Avonds kijken of er een ritueel is in weer een andere tempel in Padangtegal (ik had daar iets van vernomen)
we ontmoeten er mijn vriend Wahendra weer, die mij één en ander verduidelijkt
we doen een donatie van 100.000 en krijgen daarvoor een Bali Kopi met lekkernij aangeboden
vandaag een echt vakantiedagje, naar het strand van Lebih, de "Pantai Lebih" officieel geheten
Bintang en Surya zijn ook helemaal in vakantiestemming en gaan mee en worden door Cerick daar goed verwend
we zijn er getuige van een ritueel
en ik kan het niet laten er een tekeningetje te maken
het weerziens met Peter en Karien in het noorden van Bali ... allereerst een "visje" eten op het strand, ten oosten van Singaraja
we hebben voor hen een bloemstukje meegenomen, ter viering van hun nieuwe woonstek ... ze vinden het geweldig: het is het eerste bloemetje dat ze er krijgen ...
Karien opent het hekje van hun paradijsje
Karien kan er niet over uit, dat het allemaal van hen is, zoveeeel
en helpt Fifi over de smalle glibberige veldrandjes
de "lumbung" (rijstschuur) omgebouwd tot slaapkamer ...
toto slot drinken we er één alvast op mijn verjaardag
en dan volgt de lange terugweg, deels in de regen, dat mysterieuze plaatjes oplevert in de ondergaande zon
en dan ben ik dus echt jarig: Catharina en Argentine komen een aubade brengen ...
en ik drink er maar eens één op (in mijn ruige Guns 'n Roses t-shirt)
en we sluiten het af met een dineetje in Café Lotus, voor zo'n gelegenheid altijd heel toepasselijk.Hallo lieve mensen!
De zon steekt, het is vandaag extra warm en een druppeltje regen hebben we al een dag of tien niet meer gezien. Bij jullie zal het wel een beetje anders zijn. Over een kleine 2 weken de grote overgang.
Voorlopig gaan we nog maar even door met waar we mee bezig waren.
Dinsdag een mini onderzoekstripje met meneer Muning. Mini omdat we aan het eind van de middag Catharina en Argentine zijn gaan ophalen van het vliegveld.
Met Muning op zoek naar grotten niet ver bij hem vandaan. Aan de rivier. Hij heeft het er vaak over gehad. Vorig jaar zijn we er zelf op zoek naar geweest toen hij ziek was, maar toen niet gevonden.
Nu met hem wel iets gevonden, vlak naast en onder de tempel, maar erg veel stelde het niet voor. Maar wel weer leuk het zoeken ernaar. De tempel was wel bijzonder en gelijk aanleiding om er nog twee te bezoeken daar vlakbij die ermee in relatie stonden. Volgens de priester die net aan kwam rijden op zijn brommertje, zijn er ooit oude beelden van de tempel waar we onze trip begonnen naar de derde gebracht.
Helaas hebben we ze daar niet kunnen zien omdat ze achter gesloten deurtjes werden bewaakt en er was niemand te zien om ze eventueel aan ons te tonen. Je kunt niet altijd geluk hebben. Wel een heel fraaie tempel die laatste en toch een leuk tochtje met een verhaal gezien de relatie tussen die tempels, maar dat zullen we jullie besparen.
Catharina en Argentine daarna dus opgehaald. Vrolijk maar moe kwamen ze aanwandelen en inmiddels na een kleine week hebben ze zich aardig gesetteld. Het is fijn dat Catharina nu ook een maatje heeft om mee op stap te gaan. Ze `wonen` in de twee kamers boven ons.
Woensdag was een ´tutten´dagje. Wel wat georganiseer om meneer Mendrawan, de schrijver van het boekje van de tempel, waar we een paar weken geleden waren en de priester Ardana aan de telefoon te krijgen omdat Muning had weten te organiseren dat we Donderdag bij zijn koninklijke neef Cok Raka Kerthysasa met de hele groep worden verwacht. ´s Middags naar het centrum van Ubud waar we een bezoekje hebben gebracht aan meneer Bayu Wirayudha, die zich via een organisatie onder andere bezig houdt met het uitzetten op het eilandje Nusa Penida, waar we vorige week waren, van de `sterling` vogel, die op Bali praktisch is uitgestorven. We hebben ons laten informeren en met die informatie gaan we dan volkend jaar opnieuw naar het eilandje. Hij kon ons ook wat informatie geven over de Batukaru tempel, meer in het westen, waar we morgen (Dinsdag) met Muning naar toe gaan.
Donderdag was een drukke dag. Eerst om één uur de afspraak met Madé Wijaya in Sanur en om vijf uur met het hele onderzoeksteam naar Kerthyasa in zijn riante onderkomen.
Madé wilde graag Muning wel eens zien en dus stonden we daar nu met hem in zijn tuin en hebben we daar weer geluncht. We zijn daar onderhand kind aan huis aan het worden.
Bij binnenkomst kregen we een kopie van de film over de beroemdste kunstenaar van Bali aangeboden door zijn lieftallige secretaresse Sri. De ´Rembrandt´ van Bali die 116 jaar is geworden. We hebben het er vaker over gehad in de loop van de jaren en we zijn inmiddels ook kind aan huis bij zijn zoon Gerti, maar die hebben de film zelf niet.
Daar zijn we heel blij mee, want we hebben er lang naar gezocht. We krijgen het nu op het juiste moment, op de juiste plaats.
Pratend over Lempad, die Muning ook goed heeft gekend, laat Madé printjes zien van details van een reliëf. Het zou van Lempad zijn, maar niet zeker. De foto´s zijn niet erg goed, dus we bieden aan er één dezer dagen naar op zoek te gaan omdat we ongeveer weten waar het is. Dan gaan we er goede foto´s van maken. Een leuk klusje tussendoor, niet zo ver van Ubud.
Om vijf uur dan naar Kerthyasa, waar het net een ronde tafel conferentie leek. We zijn door hem uitgenodigd de komende Zaterdag, dan is het Saraswati dag, daar in de koninklije tempel aanwezig te zijn tijdnes de rituelen..Saraswati is de godin van de kennis, studie, kunst en muziek. In de koninklijke tempel daar, dus dat laten we niet lopen.
Vrijdag dan maar gelijk op zoek naar het reliëf. Even zoeken, maar we hebben het gevonden. Ja ,we zijn echt goed. We dachten het in enkele minuten te kunnen klaren, maar dat pakte tot onze verrassing heel anders uit. Een man uit de tegenoverliggende beroemde tempel Pura Samuan Tiga, die familie van de oude Lempad bleek te zijn, zag ons bezig.
Hij legde uit dat de wand in rode steen inderdaad is gemaakt door Lempad, in 1968, toen hij dus al meer dan honderd jaar oud was. Het is een wonder dat iemand dat op zo´n leeftijd nog kon doen en het is ook van een wonderbaarlijke schoonheid.
Hij troonde ons mee naar een andere muur, vol reliëfs, gedeeltelijk gemaakt door de oude Lempad.
De muur in grijze rotssteen was moeilijk te bereiken. Fifi had moeite langs de vervaarlijk doende moederkoe te komen, die haar baby koe wilde beschermen.
De muur was grotendeels overwoekerd door het junglegroen dat er weelderig overheen hing. De vriendelijke meneer, Putu Mangku geheten, haalde dat allemaal weg, het was alsof hij een doek opentrok. Wat we te zien kregen was geweldig. We kregen toen gelijk al het gevoel dat Madé Wijaya heel tevreden zal zijn als hij hiervan verneemt. En dat is ook zo, want we hebben het hem per e mail al laten weten. Hij is benieuwd naar de foto´s maar die krijgt hij later.
Zaterdag is een echte vakantiedag, een middagje aan het (zwarte) strand bij Lebih. Een strandje waar alleen lokale mensen komen. Cerick had zijn kindjes Bintang en Surya ook meegenomen.
We hebben er relaxed een aantal uurtjes gezeten. Tussen de vissersbootjes. En er was zowaar een ritueel aan het water. We hadden een leuk contact met de mensen, die met dat ritueel bezig waren.
´s Avonds naar een ceremonie in een tempel hier vlakbij. De laatste dag van het vier dagen durende festijn. Dan zijn er altijd ´performances´ ter afsluiting. Fifi had plaatsgenomen op het enige stoeltje in de hele ruimte. Vlakbij het donatiebord. We kwamen er niet omheen om ook een donatie te doen en zo stonden even later onze namen ook op het bord. Vriendelijke mensen en Hans kwam er weer zijn grote negenjarige vriend van vorige week tegen, Wayan Wahendra. Hans heeft hem benoemd tot zijn vertaler en adviseur.
Zondag de verre tocht naar Singaraja in het noorden, twee uur rijden. Kijken hoe Peter en Karien het daar doen. Peter met wie we sinds enkele jaren contact hebben en een notoir Bali ganger en Bali ´lover´ is. Inmiddels wil hij hier gaan wonen met zijn vriendin Karien. Karien hadden we nog nooit gezien.
Ze hebben in de buurt van Singaraja een stukje land gekocht. Daar staat nu nog slechts een ´lumbung´ op, een rijstschuurtje op pootjes. Ze hebben het ingericht als slaapkamer. Er moet dus nog gebouwd gaan worden. Alvorens we daar naartoe zijn gegaan, eerst even met zijn allen vis eten op het strand van Kerobokan, iets ten oosten van Singaraja. We hebben daar heel gezellig een paar uurtjes gezeten en gepraat. Cerick was er ook bij al de tijd en heeft hen van adviezen kunnen voorzien. Want ja we zijn op Bali en daar gaan bepaalde dingen anders.
We konden de extase waarover Peter en Karien zich altijd hebben geuit over hun paradijsje, wel begrijpen toen we er aan kwamen. Wondermooi gelegen, overal het geluid van kabbelend water, watervalletjes vlakbij, in het achterland hoge bergen in de wolken, aan de andere kant uitzicht op de zee heel ver en de rivier pal ernaast, stijl naar beneden, met grotten volgens Peter. En aapjes.
Ze noemen het hun ´Pondok Dedari´, het huisje van de engelen. Een mooie toepasselijke naam.
Bij weggaan om een uur of zes, nog even een afscheidsdrankje en getoost op de verjaardag van Hans.
Want ja die is vandaag dus jari. Drie en zestig wordt hij alweer. Vanmorgen stonden Catharina en Argentina voor Hans te zingen en hadden ze cadeautjes. Vanavond gaan we het met zijn vieren vieren in Café Lotus, een goede plek voor zo´n gelegenheid.
Nou dat was het dus weer. Er komt waarschijnlijk nog één verslag, vlak voor ons vertrek eind volgende week. Maar eerst nog een paar leuke dingen doen.
Heel veel lieve groetjes, Hans en Fifi.
Geen opmerkingen:
Een reactie plaatsen