de pagodes in het water met de merudaken liggen er weer prachtig bij, gedecoreerd met de welige bloeiende datura's
maar eerst wierook offeren bij de boeddha's in de nissen van de stupa (boeddhisme en hindoeïsme existeren hier naast elkaar en een moskee is ook niet ver ... )
bij "ons" Fujibankje, hier hebben we zeven jaar geleden ons eigen trouwritueel gedaan, dus maar weer eens een foto ...
kennelijk hebben meer mensen bedacht dat het een fraaie locatie is om te trouwen ...
een boom met felle rode bloemen, we hebben geen idee wat het is
een ode aan de godin van het meer
we gaan verder naar het noorden en passeren het Buyan meer
in het noorden is ons doel de boeddhistische stupa die ze net weer hebben heropgebouwd.
Het complex bevindt zich in het plaatsje Kalibukbuk bij Singaraja en treffen daar heel toevallig de ontdekker van de plek meneer Sentanu
bij het graven naar een bron vond hij de ruïnes in de grond
het klikt zo geweldig dat hij ons uitnodigt bij hem thuis, daar vlakbij
dan blijkt dat hij van de koninklijke familie daar is ... de vele koninklijke portretten aan de wanden "bewijzen" dat
de volgende dag gaan we naar Tengkulak, manku Ardana opzoeken die we nog kennen van vorig jaar (zie voor videoverslag link youtube 2010#33 Verder onderzoek Pura Gandalangu in Tengkulak)
hij is dé (hulp) priester van het tempeltje Pura Dalem Gandalangu (zie de reportage van vorig jaar), hij kondigde toen aan dat er een boekje over zou verschijnen (geschreven door ene Mendrawan met zijn hulp) en dat blijkt inderdaad verschenen te zijn
we kopen er een paar exemplaren en gaan naar het tempeltje kijken, daarvoor moeten we wel weer het enge smalle bruggetje over
er zijn renovatieplannen en Ardana laat de plannen zien
het idee is om daarna naar Mendrawan te gaan in Sayan, tesamen met hem, dus gaan we eerst gezamenlijk lunchen
bij meneer Mendrawan worden we hartelijk ontvangen
grappig om hier zo te zitten, ja de "jonge onderzoekers" zijn goed bezig
dan een dag dat we gaan tekenen bij de schilder Pranoto in Ubud
ook onze koninklijke vriend Tujoes is daar (in feite heeft hij het aangezwengeld (pranoto is een vriend van hem)
Fifi maakt een fraaie "Gauguin" van het model, dat luistert naar de naam Jasmin
vandaag gaan we naar de Pura Mengening, niet zo ver van de veel beroemdere Pura Tirta Empul (heilige badplaats), hier geen toeristen, veel rustiger en eigenlijk veel fraaier
niet zover er vandaan zou de Pura Gumang moeten zijn, een echte jungletempel, we hadden moeite het te vinden
een oude tempel met diverse lingams
de derde en laatste tempel van vandaag valt bijna letterlijk in het water, het is de Candi Pegulingan, een boeddhistische stupa dus, maar meneer Muning en Hans laten zich niet weerhouden door wat er uit de lucht meent te moeten vallen
dit is een dagje naar de uiterste zuidpunt, de zogenaamde "bukit", dat heuvel betekent
de Pura Masuka is het eerste doel, we vinden hem nu vrij gemakkelijk, andere jaren was dat anders, waardoor hij altijd is blijven liggen, de tempel is niet zó bijzonder, het uitzicht vanaf de hoge klif wel
op zoek naar de twee tempel vandaag de Pura Gunung Payung (Payung betekent parasol)
we rijden verkeerd en komen midden in de afgravingen van de "limestone" terecht, het landschap heeft hier iets als van de Grand Canyon gekregen
maar de tempel vinden we toch, weids en mooi gelegen op de klif aan de zee, verrassend zijn de vele aapjes, die de tempel tot hun habitat hebben gemaakt, dat kunnen ze rustig doen, want ze worden normaliter nauwelijks gestoord, we zijn dan ook de enige bezoekers ...
ook vandaag valt de derde tempel in het water: de Pura Serengan op Sakanan (schildpaddeneiland), vroeger een eilandje nu via een brug bereikbaar
op bezoek bij Oka Suarsana in Kenderan, hij is de broer van de bruidegom van vorig jaar, we hebben daar toen de "wedding" mogen meemaken
met de familie van Cerick naar zijn geboorteplaats Bongancina
met zoontje Surya en dochtertje Bintang
eenvoudige huisjes midden in de "jungle", bestaande uit koffie en cacaostruiken, kruidnagelbomen etc
dit is het nieuwe huisje van zijn broer
zijn moeder
uitrusten, van het uitzicht genieten en lekker eten in ons stamrestaurant Kita in de Hanomanstreet in Ubud
Derde Bali verslag van Hans en Fifi.
Een stevig weekje gehad. Weer veel onderzoekswerk gedaan, wat op zich al heel leuk is, aanleiding om mooie mensen te ontmoeten. Daarbij weer veel mooi plekken en altijd zijn er toch weer tempels te vinden die we nog niet hebben gezien. Het houdt niet op. Zelfs onze chauffeur Cerick en meneer Muning zijn daardoor op plekken geweest waar ze voor de eerste keer waren.
Vorige maandag was het 1 februari. En dat is de dag dat we gedenken we elkaar hebben leren kennen, ooit. Nu 28 jaar geleden. Dus aanleiding voor een feestje. En hoe kunnen wij dat beter doen door naar ´ons´ meer te gaan. Hoog in de bergen. Het Bratan meer met fraaie pagodes in het water. We hebben daar zeven jaar geleden een zelf bedacht trouwritueel gedaan. Dus daarom de ideale plek om e.e.a. te gedenken. Fifi is altijd weer ontroerd als ze de plek betreedt. De belangrijkste actie gelijk gedaan: het aansteken van wat wierookjes voor een van de boeddha´s in de nissen van de boeddhistische stoepa die daar ook vlak bij het water staat. Goede wensen gedaan voor iedereen.
Daarna even uitrusten op ons Fuji bankje, heel even dachten we dat het foetsie was. Fifi heeft daar een foto gemaakt van ons twee met de zelfontspanner. In het gras ervoor hebben we zeven jaar geleden ons ritueel gedaan. Daaraan vastgeknoopt doorgereden naar het noorden van Bali.
Hans had op internet ontdekt dat er daar ook stoepa´s te vinden zijn, nog niet zo lang geleden heropgericht. Men had de ruïnes ervan gevonden. In het plaatsje Kalibukbuk, voor de ingewijden vlakbij Singaraja annex Lovina. Aan de noordkust. Het vroegere Buleleng.
Heel toevallig treffen wij daar de meneer, met wie het allemaal is begonnen. Hij heeft de plek ontdekt en experts erbij gehaald. Toevallig, omdat hij hier maar af en toe komt.
Hij is zeer getroffen door onze interesse en nodig ons onmiddellijk uit om bij hem thuis te komen, waar een heel bijzonder boeddhabeeld en een ganesha zouden staan. Met veel ritueel een paar jaar geleden vanuit Jawa ingehaald. Nou die wilden we wel zien natuurlijk. Dus zaten we even later in zijn paleisje in oude koloniale stijl. En wat bleek toen, de meneer is van de koninklijke familie van Buleleng, noord Bali. Maar deed er heel bescheiden over. Overal in zijn huis foto´s van de oude raja´s. Met de meneer, Sentanu geheten, hebben we een heel leuk contact gekregen. Onze Cerick was er ook van onder de indruk. Dus we hebben er weer een vriendje bij, en weer van koninklijke bloede. Hoe komt dat toch?
Maar het was natuurlijk een geweldig cadeautje voor deze dag. Kon niet mooier. Volgend jaar gaan we hem zeker nog eens opzoeken.
Dinsdag is een onderzoeksdag. Vorig jaar zijn we in een klein tempeltje geweest in het dorpje Tengkulak. Hebben daar toen al een leuk contact gelegd met de priester. Henk en Catharina waren daar toen ook bij. Het tempeltje is bijzonder in het licht van de historie van Bali. De priester, Ardana geheten, vertelde toen dat iemand van de universiteit er een boekje over aan het schrijven was.
Op internet heeft Hans in de loop van het jaar een artikeltje van de meneer in kwestie ontdekt. Daar stond een summier adres bij. Slechts het dorpje ten noorden van Ubud. Maar zowel Cerick als Muning vonden het geen enkel probleem om navraag te gaan doen. Dus toen waren we echt weer op z´n Spoorloos bezig. De meneer, Mendrawan geheten, bleek daar ook het hoofde van het lokale bankje te zijn. Dus geen onbekende. Maar was pas om drie uur thuis. Dus dan maar eerst naar het tempeltje en de priester. Gezamenlijk weer naar het tempeltje en weer het smalle bruggetje over.
Daarna gezamenlijk geluncht en met de priester en al naar de schrijver, onderzoeker getogen.
Dus zaten we even later gezellig te babbelen over de historie van Bali. Veel is nog onduidelijk, dus gaan we nog een keer, met dit hele stel, naar meneer Cok Raka Kerthysa, de koninklijke neef van Muning.
Het is hier zodanig verwarrend dat er hier stories zijn en historie. Haal dat maar eens uit elkaar.
Maar goed dat maakt niet, het gaat ons alleen maar om dat we op deze manier interessante mensen ontmoeten.
Woensdag was de tekendag.. Ja echt.. Fifi deed alsof ze op de Ruif was. Een schilder hier in Ubud organiseert twee maal in de week een naaktmodelsessie. Tujoes van Kerambitan, waar we vorige week waren, had ons daarop attent gemaakt en was er zelf ook bij. Er kwamen wel zo’n vijfentwintig mensen uit alle delen van de wereld op af. En Hans die niet kan stil zitten en niks doen, is toen ook maar gaan tekenen. Alleen het model ging niet helemaal bloot, dat kan hier niet.
Donderdag met Muning verschillende tempels bezocht. De eerste is een plaats waar Balische mensen baden in het heilige water. Lange trappen af. Een heel idyllische plek. Er is een soortgelijke plek vlakbij, maar die staat in alle boekjes en is dus toeristischer. Hier komt geen enkel vreemdeling en is eigenlijk nog veel mooier. Dat we deze alle jaren hebben overgeslagen. Daarna vlakbij een tempel in de jungle. Via een onooglijk weggetje. Cerick moest weer veel vragen maar het was het waard.
En dan de derde tempel van deze dag een boeddhistische stoepa. Net op dat moment begint de regen met bakken uit de hemel te vallen. Fifi besluit in de auto te blijven zitten. Muning is al ver vooruit, ik ren hem achterna met Fifi’s pluutje. En zo zitten we daarna met z’n tweetjes, wel onder een afdakje, naar de stoepa in de regen te kijken. De terugweg gaat gepaard met soppen door 10 centimeter water.
Terug in de auto begint het dan pas echt. De straten zijn als rivieren. Zelf Cerick heeft dit nog niet vaak gezien.
Vrijdag naar de uiterste zuidpunt van Bali. Ook weer op zoek naar tempels, die andere jaren zijn blijven liggen. Mooie vergezichten over het water. Het landschap is daar anders als op de rest van Bali.
Kaal vanwege de kalksteen, die daar waar het wordt afgegraven een bizar landschap oplevert.
De tweede tempel die we bezocht hebben, ook weer na lang zoeken en vragen, was een wonderschone. Bovenop de klif. Te bereiken via een minimaal weggetje. Toen we de tempel betraden vlogen de aapjes alle kanten op. Hans heeft ze uitgebreid gefilmd, dus daar komt nog een leuk filmpje van op you tube ooit.
Net als gister begint het bij het derde tempelbezoek te hozen. Fifi zei: je moet de goden niet verzoeken, zeker niet die van Bali, het is een tempel teveel.
Bij thuiskomst blijken Etienne, Marian, Juni en Irene te zijn teruggekeerd. Ze hebben vijf dagen Nusa Penida gedaan en enkele dagen Ahmed, dat is noordoost Bali.
Zaterdag een rustig dagje. De enige actie was om naar de broer van de bruidegom van vorig jaar te gaan. In een dorpje hier vlakbij, in Kenderan, heel idyllisch, het oude Bali. Als je daar van het straatje een foto neemt en daarbij zorgt dat er geen auto op staat, zou het zo een foto kunnen zien van honderd jaar geleden. Die sfeer dus. We hebben hem de DVD’s gegeven en een uurtje gezellig gebabbeld.
Zondag een verre rit. Met de vrouw en kindjes en de schoonmamma van Cerick naar zijn moeder in west Bali. Dat is inmiddels ook traditie geworden en altijd leuk. Alleen wel een hele verre tocht. Twee en een half uur heen en idem terug. Die moeder, Cerick is daar geboren, woont samen met zijn tweede broer er in feit midden in de jungle. Althans dat komt zo over. Zij noemen het de ‘garden’. Overal teakhoutbomen, koffie- en cacaostruiken en kruidnagelbomen. Dat is ook hun inkomen. Maar wel eenvoudig hoor hoe die daar leven.
Cerick bedankte ons na afloop, we hebben zijn moeder er een groot plezier mee gedaan.
Vandaag is het dus maandag en doen we het rustig, vandaar dat we jullie nu dit berichtje kunnen schrijven. Morgen gaan we naar het mini eilandje voor de kust van Bali: Nusa Penida waar op woensdag overal rituelen zijn. Ook veel Balische mensen gaan er dan naartoe.
En vandaag is Cerick ook jarig. Vijf en dertig is hij geworden. We hebben hem t shirt gegeven met een door Hans op de computer gemaakte opdruk. Zijn happy gezicht op het lichaam van Snoopy, met de tekst ‘peanuts’, omdat hij die uitdrukking vaak gebruikt.
Nou het is een heel verhaal, maar we hebben dan ook veel gedaan. Maar wees niet bezorgd, we nemen ook onze pauzes. En genieten van het Balische gebeuren. En van elkaar.
Heeeeel veeel lieve groetjes en zo van Hans en Fifi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten